।।अल्पारंभ: क्षेमकर:।।

– डॉ.  रुपाली दिपक कुलकर्णी  

पुन्हा एकदा दीपावली, रोषणाई, खरेदी,फराळ आणि आप्त,

या सगळयात रममाण असतानाही, मनात थोडीशी असते खंत !

आठवतात तेव्हाही, सिग्नलवर भटकून आकाशदिवे,पणत्या विकणारी मुले,

काय करत असतील ते, जेव्हा फटाके उडवितात आपले  चिमुकले ? 

सिग्नल लाल होईपर्यन्त, नजर त्यांची  न्याहाळत असते आकाशातील रोषणाई,

एकमेकांना दाखवायची असते त्यांना, आपण पाहत असलेली नवलाई !!

पुन्हा सिग्नल लाल, पुन्हा फिरफिर, भरकटलेली नजर मात्र अवकाशात,

हे सगळे नाही उतरत, वातानुकूलित, काचबंद वाहनातील मनांत !!       

आजतरी थोडावेळ नशिबाने द्यावी ना त्यांना थोडी उसंत?

थोडे उजळावे त्यांचेही चेहरे, थोडाकाळ मिटावी त्यांचीही  भ्रांत !!

दिसतो एखादा अनामिक चेहरा, एखाद्याचे जागृत मन, 

फराळाची पाकिटे आणि फटाके, त्यांना वाटणारा एखादाच जण !!

त्यांच्याही अंधारलेल्या चेहऱ्यांवर, उजळत जाते मग दिवाळी पहाट, 

‘चूक-की-बरोबर’च्या हिशेबात न पडता, मीही पकडते तीच  वाट !!      

– डॉ.  रुपाली दिपक कुलकर्णी